Menjelang rencana renovasi rumah, salah satu wacana yang mengemuka di keluarga gue adalah soal perlu – enggaknya menutup sumur tua di belakang.
“Dulu memang sudah ada rencana menutup sumur itu, soalnya sempet makan korban lho…” kata Ibu.
“Hah, siapa?” tanya gue.
“Kucing. Duluuu… waktu baru pindah ke rumah ini (yaitu sekitar tahun 60-an) Ibu dikasih kucing bagus sama eyang, eh tau-tau kucingnya nyemplung sumur itu.”
“Mati?”
“Ya mati, lah! Sayang banget, padahal kucingnya bagus.”
Aneh, kucing kan terkenal sebagai binatang yang cekatan, kok bisa segitu begonya sampe nyemplung ke sumur, sih?
“Trus gimana caranya Ibu bisa tau bahwa kucingnya ada di dalem sumur?”
“Ya kan seperti biasa, pagi-pagi ibu buatin rebusan kangkung buat makanannya, ibu panggil-panggil kucingnya, nggak dateng-dateng…”
“Bentar… bentar… makanan kucingnya rebusan kangkung?”
“Iya. Kenapa?”
“Pantesan dia nyemplung sumur!”
“Apa hubungannya sih! Memang dia sukanya makan kangkung kok!”
“Itu kan menurut ibu, padahal mungkin diam-diam dia frustrasi. Pikirnya , ‘percuma aku jadi kucing, di sini aku diperlakukan seperti kelinci… dikasih makan kangkung tiap hari… lebih baik aku mati dalam sumur ini… selamat tinggal dunia… AAAAAAAAA……’ …huhuhuhu..!”
“…bocah gendeng”

Tinggalkan Balasan ke nun07 Batalkan balasan